Langzamer Leven

Afgelopen donderdag had ik een hele ochtend voor mezelf, zonder afspraken en zonder andere mensen in huis. Dat is een zeldzaamheid, dus ik verheugde me erop. Mijn plan was om heerlijk ongestoord en ongehaast te schrijven aan het verhaal waaraan ik bezig ben. Misschien kon ik ook nog wat pianospelen en nieuwe snaren op m’n gitaar zetten.

Om 7.00 uur bleek dat er geen treinen reden vanaf station Gilze-Rijen, waardoor onze jongens een vervoerprobleempje hadden. Daarom bracht ik eerst de ene naar Breda en later de andere naar Tilburg.

Mijn kostbare tijd, zomaar weg
Onderweg naar Breda rekende ik het uit; deze ritjes snoepten alles bij elkaar zo’n drie uur van mijn ochtend af (aangezien er wat tijd zat tussen het vertrek). Drie uur van mijn kostbare tijd, zomaar weg. Dat voelde niet goed. Het voelde als een klein verlies van mezelf…

Tot ik me iets realiseerde, namelijk:

Lees verder “Mijn tijd”

Herken je dit?
Je merkt dat je toe bent aan een pauze, dus je denkt: Zo, nu eerst maar eens lekker een kop thee! Of koffie natuurlijk. Maar als de kop eenmaal dampend op tafel staat… vergeet je pauze te nemen.

Doe jij dit ook? Ikzelf heb een nogal vreemde thee-gewoonte ontwikkeld. Het begint veelbelovend: stoppen met werken, water koken, thee erin, me ondertussen verheugen op een klein rustmomentje. Maar als de thee klaar is en ik dus aan mijn pauze kan beginnen… loop ik wég. Ik kijk naar de kop thee en denk: direct, écht zodadelijk!

Vervolgens verdwijn ik in een soort mini-cycloon van bezigheden die opeens heel dringend lijken: een berichtje dat op antwoord wacht, een half afgemaakt idee dat ineens nú verder uitgewerkt wil worden, een verdwaald ontbijtbord dat in de vaatwasser moet…

Jammer!
Dus daar sta ik dan, een uur later, met een kop thee in mijn handen waarvan de temperatuur het best valt te omschrijven als: jammer.

Lees verder “Alwéér een koude kop”

Ken je dat gevoel, dat de dagen voorbijvliegen zonder dat je er zelf echt bij bent? Alsof je de film van je eigen leven kijkt, maar dan op dubbele snelheid. En ergens halverwege de dag vraag je je af waarom je zo uitgeput bent…

Soms lijkt het alsof de wereld een wedstrijd is. Wie het snelst beweegt of de meeste ballen in de lucht houdt, krijgt de trofee: een hoofd vol ruis en een lijf vol stress.

Waar zit de pauzeknop?
Wat zou er gebeuren als je het leven niet meer perfect probeert te plannen? Als je ruimte zou maken tussen gedachten, tussen afspraken? Als je zou onderzoeken wie je bent wanneer je even niks probeert te bereiken?

Lees verder “Zullen we even pauze nemen?”

Hoe word jij ’s morgens wakker? Wat is de eerste gedachte die je denkt?

Het begin van de dag is bij uitstek een geschikt moment om zorgvuldig je gedachten te kiezen. De eerste gedachten die je denkt, zetten vaak de toon voor de rest van de dag. Met het gevoel waarmee je je dag begint, bepaal je voor een belangrijk deel de kant die je opgaat: beweeg je richting een goed gevoel of richting een rotgevoel?

Lees verder “Met welke gedachte begin jij je dag?”